Mozaika z biurowca PZL-Wola wpisana do rejestru

Charakterystyka artystyczna i technika wykonania

Kompozycja znajdująca się w warszawskim biurowcu jest uznawana przez specjalistów za jedną z najdojrzalszych prac w dorobku Brodowskiego. Pod względem stylistycznym dzieło wpisuje się w nurt abstrakcji organicznej oraz malarstwa materii. Artysta zastosował specyficzny układ kompozycyjny: na zielono-niebieskim tle umieszczono beżowe pola oraz płytki o intensywnej kolorystyce. Całość posiada wyraźny podział na dwie strefy, wyznaczony diagonalną linią biegnącą od lewego górnego do prawego dolnego rogu.

Wyjątkowość mozaiki wynika również z zastosowanej technologii. Szklane płytki zostały wykonane ręcznie przez Krystynę Pniakowską, artystkę specjalizującą się w ceramice i szkle. Wykorzystała ona technikę fusingu, która nadała elementom głębię i zróżnicowaną fakturę. Dzięki temu kompozycja wchodzi w interakcję z naturalnym oświetleniem wpadającym przez okna holu, co tworzy dodatkowe efekty światłocieniowe.

Polecane

rewitalizacja

Jest ratunek dla kamienic przy Waliców. Co tu powstanie?

Znaczenie mozaiki dla dziedzictwa kulturowego

Wpisanie obiektu do rejestru zabytków uzasadniono faktem, że stanowi on cenny przykład polskiej plastyki i sztuki użytkowej lat 70. na Mazowszu. Jest to jednocześnie ostatnia mozaika zrealizowana przez Zbigniewa Brodowskiego w jego karierze artystycznej. Zachowanie tego dzieła pozwala na ochronę materialnego świadectwa powojennego modernizmu oraz wysokiej klasy rzemiosła artystycznego, które towarzyszyło architekturze przemysłowej tamtego okresu.