Skrajne zjawiska na Wiśle: od suszy do ulew – opinia eksperta SGGW

– Mieliśmy już taką sytuację we wrześniu ubiegłego roku, kiedy była powódź na Nysie Kłodzkiej. I ta sytuacja może się powtórzyć, najpierw susza, a potem duże opady deszczu. Oczywiście niż genueński, o którym teraz coraz więcej słyszymy to jest zjawisko od lat występujące. W 1997 r. wielka powódź miała swoje źródło właśnie w ciepłych i wilgotnych masach powietrza znad Morza Śródziemnego. Jednak nie można niepokoić się na zapas. Należy prowadzić obserwacje meteorologiczne i dokonywać analiz. Tym zajmują się przede wszystkim meteorolodzy i odpowiednie służby. Można ocenić, kiedy ciepłe i wilgotne powietrze będzie zrzucało wodę. Mamy nawet wyznaczone ścieżki, którymi takie powietrze w naszym klimacie wędruje, więc ocena sytuacji jest ułatwiona – dodaje prof. dr hab. inż. Tomasz Okruszko z SGGW.

Kluczowe jest utrzymanie rzeki w naturalnym stanie

Niskie stany wód mają poważne konsekwencje dla ekosystemu rzecznego. Woda jest cieplejsza i bardziej uboga w tlen, co stanowi zagrożenie dla ryb i innych organizmów. Jednocześnie, przy małych przepływach, rośnie stężenie zanieczyszczeń. Ratunkiem dla fauny Wisły okazuje się jej naturalny, nieuregulowany charakter – występują miejsca zarówno bardzo płytkie, jak i głębokie, co pozwala zwierzętom przetrwać trudny okres.

Polecane

bezpieczeństwo

To miejsca częstych utonięć. Czarne punkty wodne

Zdaniem eksperta zrzuty wody ze zbiorników retencyjnych nie poprawiłyby znacząco sytuacji. – Te zapasy powinny być używane w sytuacjach krytycznych, na przykład gdy woda jest niezbędna do chłodzenia elektrowni. Kluczowe jest utrzymanie rzeki w naturalnym stanie – tłumaczy prof. Okruszko. Jak dodaje, najwięcej problemów mają bowiem rzeki sztucznie regulowane – to one najmniej radzą sobie podczas niskich przepływów.