Największą postacią w drużynie męskiej był Jerzy Gregołajtys, który ponadto jako siatkarz również stawał z Polonią na podium mistrzostw Polski.
U kobiet brylowała Sława Szmid mistrzyni Polski w hazenie i w koszykówce. Koszykarką Polonii w pionierskich czasach była też Genowefa Kobielska-Cejzik, która na Igrzyskach Olimpijskichw Amsterdamie (1928) zajęła 8. miejsce w rzucie dyskiem. Do dziś na warszawskim Śródmieściu opowiada się anegdotę o ówczesnym kierowniku Sekcji Gier Sportowych w Polonii – Stanisławie Poroszewskim. Był on tak pochłonięty sportem, że dostał ultimatum od narzeczonej, by wybrał między związkiem z nią a pracą dla klubu.
Polonii Warszawa: Bohaterki Powstania
Warszawskiego
„Klub sportowy ma wychowywać nie tylko dobrego sportowca, ale przede wszystkim dobrego obywatela i człowieka” – tak brzmi jedno ze zdań klubowego credo, które zainspirowało koszykarki i koszykarzy Polonii Warszawa do zaangażowania się w walkę o niepodległość ojczyzny w okresie II wojny światowej.
Sława Szmid związała się z oddziałem kobiecym Armii Krajowej „Dysk” wykonującym zadania specjalne i dywersyjne. W Powstaniu „Dysk” wchodził w skład pułku AK „Broda”. Koszykarki Polonii podejmowały się również roli łączniczek, telefonistek, sanitariuszek,a część z nich, w trakcie wojny angażowało się w tajne nauczanie warszawskiej młodzieży. W tej grupie były m.in. Maria Kamecka i Jadwiga Olesińska.
Do końca lat 70. koszykarki „Czarnych Koszul” zdobyły dwa razy wicemistrzostwo Polski i pięć razy brązowy medal, po czym w 1978 roku po raz pierwszy w historii spadły z ekstraklasy. Od lat 80. zaczął się sportowy „rollercoaster”.
Przez całe lata 90. koszykarki Polonii spisywały się całkiem dobrze jak na skromne możliwości finansowe.
W sezonie 1999/2000 koszykarki Polonii zwyciężyły cztery z osiemnastu meczów. Jesienią, po miesiącu rozgrywek, została podpisana umowa sponsorska z firmą Wicona. Do zespołu dołączyła rozgrywająca z USA Kim Williams, mająca na koncie występy w amerykańskiej WNBA, ale nie zachwyciła formą. Po zakończeniu play-offów Polski Związek Koszykówki podjął decyzję o powiększeniu ligi do dwunastu drużyn. Ostatnia w tabeli Polonia miała zagrać w turnieju barażowym z przedostatnią drużyną I ligi oraz trzecim i czwartym zespołem II ligi. – Decyzja zarządu była taka, że nie jedziemy na baraże. W tym momencie pomogli nam kibice i sympatycy drużyny, biorąc na siebie sprawy finansowo-organizacyjne – opowiada Piotr Tenczyński, kierownik zespołu. Wśród zaangażowanych w ratowanie sekcji jest m.in. fan Polonii Piotr Kubiaczyk, basista De Mono.
Ostatecznie 16 kwietnia 2000 r. Polonistki wystartowały w turnieju barażowym w Bielsku-Bialej i wygrały dwa z trzech meczów, co oznaczało pozostanie w ekstraklasie. W decydującym meczu z Quayem Poznań (67:54) najlepiej zapunktowały: Katarzyna Dulnik (23), Wioletta Banasiak-Wiklak (15), Małgorzata Zaroń (14) i Monika Stańczak (8). To był ostatni mecz na lata. Do likwidacji sekcji żeńskiej doszło w 75. rocznicę jej powstania.
Reaktywacja
koszykówki kobiet Polonii Warszawa
Latem 2011 dzięki zaangażowaniu sympatyków i wolontariuszy reaktywowano drużynę koszykówki kobiet (SKK Polonia Warszawa), która przystąpiła do rozgrywek II ligi (3. poziom) w sezonie 2011/2012. Po 10 latach organicznej pracy polonijnej społeczności udało się powrócić do ekstraklasy w kwietniu 2021 roku,w sezonie 2022/2023 koszykarki Polonii po 46 latach ponownie zagrały w europejskich pucharach – w debiucie w European Women’s Basketball League (EWBL) wywalczyły brązowy medal (2023), by rok później świętować mistrzostwo ligi EWBL.
W nadchodzącym jubileuszowym sezonie 2025/2026 drużyna kobiet będzie rywalizować po raz 5. z rzędu i 54. w swojej historii na najwyższym poziomie rozgrywkowym w Orlen Basket Lidze Kobiet.
Jak podkreślają urzędnicy, sto lat koszykarskiej tradycji Polonii Warszawa niesie ze sobą setki zasłużonych dla polskiej koszykówki koszykarek i trenerów. Wymienienie ich wszystkich wyczerpałoby limit znaków każdej publikacji.
Na przestrzeni dekad w seniorskiej reprezentacji Polski zagrało ponad 30 koszykarek Polonii Warszawa. Cztery zawodniczki Czarnych Koszul sięgnęły z drużyną narodową po medale mistrzostw Europy. Katarzyna Dulnik w 1999 roku w pięknych okolicznościach stanęła na najwyższym stopniu podium. Na mistrzostwach Europy w 1968 roku brązowe medale wywalczyły Jadwiga Korbasińska i Lucyna Szymańska, a wcześniej – w 1938 roku – identyczny sukces osiągnęła Irena Kamecka.
Wśród koszykarek, które wzięły udział w mistrzostwach Europy jako reprezentantki Polonii Warszawa, są ponadto: Maria Kamecka (1950 i 1952), Lucyna Peters (1950), Barbara Kowalczyk (1956, 1958), Hanna Loth-Nowak (1956, 1958), Danuta Iwanow (1958, 1964, 1966), Wiesława Kaniewska (1970, 1972, 1974), Urszula Pulkowska (1972) oraz Krystyna Szymańska-Lara (1991).
Trenerami o największym dorobku medalowym w dziejach sekcji kobiecej są: Bohdan Bartosiewicz (4 ligowe medale), Henryk Jaźnicki (2 medale) i Zygmunt Ślesicki. Mistrzostwo Polski juniorek w 1988 roku polonistki zdobyły pod wodzą trenera Mirosława Noculaka. Awanse do ekstraklasy koszykarek z zawodniczkami „Czarnych Koszul” mieli na swoim koncie Andrzej Fusek (dwukrotnie), Andrzej Nowak, Janusz Kita, Witold Ziółkowski i Maciej Gordon.
